Nakakaiyak yung kwento. lalo na sa dulo. akala ko namatay si bantay
Malakas na
kulog, ang bumasag sa aking malalim na pag mumuni muni, habang
tinitignan ko si bantay, parang balisa at hindi mapakali. mayat maya
itong maupo at mahiga mula sa kangyang garaming kuna sa paanan nang
aming hagdanan.
inisip ko, baka nga naman ito giniginaw, dahil napaka nipis naman ng garaming kanyang higaan.
Sandali kong
iniwan at itinabi ang aking mga laruan sa mesa, malapit lang ang
bangkera, at kaya kong abutin. may ilang mga lumang basahan duon.
bibigyan ko si bantay ng ilan nito, para mainitan ng kaunti ang kanyang
higaan.